Moto Guzzi 1934

Onderstaand een verhaal uit MOTO73 van 27-01-1987, helaas wordt het type niet benoemd (alleen merk en jaartal). Het is een heel leuk verhaal over de begintijd van ons merk. Hans Faas wees me er op dat dit een 'S' is, want het is een kop/zijklepper, met 4 versnellingen (kun je herkennen aan de ronde schakelklok) en zonder achtervering (met achtervering is het de 'GT S').

Een van de continentale motormerken welke tot de verbeelding van de meeste motorrijders spreekt, is ongetwijfeld Moto Guzzi.

Dit niet vanwege het feit dat het tot de oudste merken behoort - men startte „pas" in 1921 - doch meer vanwege de roemruchte racehistorie. Bovendien is het een van de weinige Europese motorfabrieken die alle crises in de laatste 65 jaar heeft overleefd. Dat is op zich al een prestatie.

In 1921 besloten Carlo Guzzi en Giorgi Parodi tot de oprichting van een motorfietsenfabriek. Als vestigingsplaats werd de woonplaats van Cario Guzzi gekozen, namelijk Mandello del Lario, aan het Como meer. De merknaam was snel gevonden: de motorfiets (moto) van Guzzi, dus MOTO GUZZI. Alvorens ook maar één motorfiets het levenslicht te laten zien. werd er een gedegen „marktonderzoek" verricht, waarbij vooral goed werd gekeken naar de tekortkomingen van de concurrentie. Dit resulteerde direct in machines met een, zelfs heden ten dage nog, moderne blokbouw. Zo was de (handgeschakelde) 3-versnellingsbak geďntegreerd in de rest van het motorblok.

De eerste machines waren 493cc en hadden een kopinlaatklep en een zijuitlaatklep. Bovendien hadden zij direct al de karakteristieke motoropbouw waarmee het merk vóór de oorlog zo bekend werd, namelijk een liggende luchtgekoelde cilinder en een groot uitwendig vliegwiel. Hoewel de uitvoering van half kop, half zijklep tot en met 1939 in productie bleef, verschenen er ook al snel modellen met zowel kopkleppen als een bovenliggende nokkenas en in zowel 250 als 500 cc uitvoering. Nu was het verschijnen van bovenliggende nokkenassen ook weer niet zo verwonderlijk, want Carlo Guzzi had al heel snel na de oprichting van zijn fabriek in de gaten dat deelname aan snelheidswedstrijden samen met de daarmee gepaard gaande successen erg bevorderlijk was voor de verkoop.

Hoewel men doorgaans erg succesvol was en met vele prijzen huiswaarts toog, had men ook wel eens met teleurstellingen te maken. Dat gebeurde bijvoorbeeld in 1926 in de Leightweight TT op Man, waar Guzzi rijder P. Ghersi na het rijden van de snelste ronde en het behalen van de tweede plaats werd gediskwalificeerd. De reden: in die race had hij de bougie gewisseld en de reglementen stelden dat je moest finishen met dezelfde bougie als waar men mee was gestart.... Doch de publiciteit was er niet minder om en dat was nu juist de opzet om ook normale toermachines te verkopen.

Mede als gevolg van de race-ervaringen hadden de Guzzi's, zoals ze in de volksmond ook toen al werden genoemd, een geweldige wegligging en handelbaarheid. Zo hadden de toermachines bijvoorbeeld al heel vroeg een erg lage zitpositie.

Er ontstonden ook al vroeg bijzondere constructies om mee te racen. Zo had men in 1930 niet alleen al een compressormotor, maar ook al een viercilinder met bovenliggende nokkenas. Met compressor leverde deze motor niet minder dan 45 pk bij 7800 toeren. En als u mocht denken dat de 120' V-twin van Ducati een vinding is uit de jaren zeventig, wel dan heeft u het mis, want in 1933 bracht Guzzi al zo'n 500 cc'er met een vermogen van 44 pk bij 7000 toeren voor racedoeleinden uit. O.a. de fameuze Ier Stanley Woods behaalde met een dergelijke machine menige overwinning.

De hier afgebeelde machine uit 1934 heeft een boring en slag van 88 x 82 mm en dus ruim "overvierkant": de cilinderinhoud is 498.4 cc en het vermogen is 19 pk bij 4300 toeren. Zowel de cilinder als de kop zijn uitgevoerd in gietijzer. Ook deze machine is uitgevoerd met open haarspeldklep veren, een "modeverschijnsel" voor sportieve motoren uit de jaren dertig.

De wisselbak heeft vier versnellingen welke met een hak-teen pedaal worden bediend. En hoewel u het niet op een Italiaanse volbloed zal verwachten: er zijn een Engelse Amal karburateur en een Bosch ontstekingsmagneet gemonteerd. De "Webb"- voorvork heeft een slag van 140 mm.

Het gewicht zal u wellicht tegenvallen. namelijk 160 kg. O.a. de genoemde gietijzeren cilinder en kop en het zware uitwendige vliegwiel (op deze afbeelding niet zichtbaar) zijn hier mede debet aan. De topsnelheid is 120 km u, welke door een paar 2140 mm trommelremmen in 3.25 x 19 wielen moet worden afgestopt. Het brandstofgebruik is 4.5 ltr. per 100 km.

Wat is gebleven van Moto Guzzi, is een goed product met een nog steeds sportief imago. Wat verdween zijn de ééncilinders, zowel met liggende als staande cilinders en daarom vindt u dit model ook in Oude Glorie. We komen zeker nog eens op een der vele andere modellen van Moto Guzzi terug.

Willem Pol