Moto Guzzi
California III
Rijtest uit een Koerier
ROAD-IMPRESSION
Zoals twee koeriers terug beloofd onze eigen club-rij-indruk van de California III! Na een afspraak met Greenib konden Gilbert en ik haar eens aan de land voelen. De eerste kilometers waren door onze importeur zelf afgelegd, daarna konden wij haar 'berijden'. Dus Moto 73 was niet de eerste, die mochten na ons. Lees maar eens en bekijk de foto's . . . . .
Moto Guzzi California III, de opvolger van de California II, is zeker voor de trouwe Guzzi-rijder een opzienbaring. De styling die men in Mandello heeft ontwikkeld voor deze motor loopt helemaal door in de trend van de V65 Florida. Maar toch heeft men weer de oude 'special-looks' weten te handhaven. Neem nu het voorspatbord. Weer die brede jongen met de bekende tweekleuren styling. Verder zijn enkele onderdelen 'volwassen' geworden. Ik bedoel dat er positieve ontwikkelingen zijn opgetreden voor de achterbrug schetsplaten, de voorremmen ( floating-disks ! ) en hun positie, de voor- en achtervering (voor Bitubo en achter Koni) en het zadel, dat voortreffelijk zit. Ook nieuw zijn de stuurschakelaars met choke, welke drie standen heeft. Persoonlijk vind ik het windscherm minder bij de motor passen maar de montage is weer een stuk beter dan bij de oudere types. Eind van dit jaar levert de fabriek ook een volle stroomlijn, welke de fiets zeker ten goede zal komen. De koffers hebben ook een metamorfose ondergaan en de bevestiging is stukken beter. Bij deze Guzzi hebben we geen snelbinders nodig! Alleen geen kofferrekje!
Motorisch is men weer uitgegaan van het 1000-blok. Zwart gespoten met de chromen klepdeksels een schitterend gezicht. De vierkante VHB 30 carb's hebben plaats gemaakt voor de PHF 30 carb's met acceleratiepompen. lets wat te merken is bij het berijden. Zeker rond de 3500 rpm. De bediening van de koppeling is uitermate licht. Zou men iets aan veertjes hebben gedaan? De kabel is in ieder geval twee maal dunner geworden! Ook het gas-handvat is voorzien van een kabel, en onder de tank een verdeler alla V7-serie. De bediening van de vijfbak is ook verbeterd. De versnellingen liggen veel dichter bij elkaar. Iets wat erg licht en zeker rijdt. Dus mensen die vreemd tegen de teen-hak bediening aan kijken, zullen aanzienlijk minder problemen hebben. De aspiranten zogezegd. Nog steeds puntjes gemonteerd en geen elektronische ontsteking. Wat wel elektronisch is geworden is de toerenteller: hij neemt de ontstekingspuls over en geeft deze analoog en zeer stabiel weer. De KM-teller is op traditionele wijze uitgevoerd. De pedalen zijn half verdekt achter plastic platen. Iets dat niet had gehoeven van mij. De tank kan 25 liter hebben en er is een cockpitwaarschuwing bij een liter of vijf. Let op, want de benzinekraan kent geen reserve en is enkelvoudig uitgevoerd in het rechter zijkastje!
Het rijden was dus een verademing. Italiaans strak sturend en geen 16 inch ellende in de voorvork. Gelukkig, he, André! Gewoon twee 18 inch wielen met voor een 110/90 en achter een 120/90 Pirelli Phantom. Remmen doen we nog steeds met het integraal systeem. Perfect dus. Alleen voor zijn de remklauwen achter de vork komen te hangen en de remschijven zijn 'floating' geworden. De Guzzi gaat minder diep de vork in bij stevig ankeren . Verder staat er in Moto 73 dat je er lekker mee kunt toeren in z'n vijf en wel zo dat je de klappen kunt tellen. Nu wij weten wel beter en houden de fiets braaf boven de 3000 rpm. Wij willen ons vliegwiel graag vast laten en niet verkrachten, zo gezegd.
De prijs blijft voorlopig f 16.999,-
Joost en Gilbert.