Moto Guzzi V10 Centauro GT Special

Door Motormaniacs

Moto Platti
Ergens dit voorjaar ben ik op de Guzzi-dag bij Greenib geweest. De voornaamste reden was dat ik me even voor wilde stellen aan de Jan van Zonneveld van Greenib. Hij gaat over de testmotoren en je motorblad is niet compleet zonder Moto Guzzi of triumph, toch? Het verhaal wat de heer van Zonneveld mij vertelde was niet al te vrolijk. Meerdere gecrashte Guzzi's tijdens demo weekenden hadden Greenib doen besluiten het testbeleid om te gooien. De meeste Guzzi's werden overigens gecrasht door onze Vlaamse zuiderburen. Maar zo beloofde Jan mij: "Bel maar een keer op dan valt er wel iets te regelen". De eerste testmotor zou zo goed als zeker de nieuwe Quota worden. Helaas was die niet op tijd beschikbaar en daarom besloot ik in juli de Centauro voor een weekje te reserveren.

Moto Wankel
Eind juli was het dan zo ver. Een mooie gele Centauro werd door Jan bij een stralend geel zonnetje naar buiten gereden. Een uur daarvoor reed ik nog in de stromende regen! Afijn starten maar: schud, schud, kantel, gas, weg kantel, hik hik. De hoogstationairknop moet er toch wel even op blijven staan. Blijkbaar staat de Guzzi onderin een beetje arm afgesteld. Nog voordat ik wegreed had ik al gigantische spijt dat ik deze Centauro voor een test had gevraagd. Een Triumph Speed Triple was veel beter geweest. Wat moest ik in hemelsnaam over deze Moto Guzzi Centauro schrijven? Toen ik plaatsnam werd dat gevoel alleen nog maar versterkt. Wat was dit voor een motor? Stuurt zoiets wel? Steeds verder gleed ik weg in een diepe depressie waarvan ik geen idee had hoe ik eruit moest komen. Misschien kon ik na een uurtje rijden maar beter rechtsomkeert maken en tegen Jan zeggen dat het allemaal een grote vergissing was. Natuurlijk deed ik dat niet en reed ik na een kleine omweg 'keurig' over het fietspad, tussen Warmond en Leiden, naar huis.

Moto Depressione?
Vandaag kreeg mijn depressie gezelschap van een depressie van het lagere soort. Regen, regen en nog eens regen. "Ach wat kan mij het schelen", dacht ik nog, "Dit wordt gewoon mijn eerste totaal mislukte testverhaal". 's Middags klaarde het weer gelukkig op maar mijn depressie werd alleen maar erger. Waarom? Na een nauwkeurige inspectie van de Centauro viel mij op dat de linkervoetsteun, de standaard en het rempedaal allen schuin afgesleten waren. Slik! Zo plat op deze Guzzi!? Hier is vast een raceprofi mee tekeer gegaan op één of ander circuit. Op de terugweg ben ik vanaf Breukelen binnendoor gereden. Langzamerhand begon ik te begrijpen waarom alles afgesleten was. Deze Guzzi stuurt zo ontzettend makkelijk dat je het bijna niet kan/wil geloven, net zomin als dat het mij zou lukken om ook maar iets van deze Guzzi aan de grond te rijden. Dat kon misschien toch nog een heel leuke test worden! Schakelen doet de Guzzi overigens goed ondanks het feit dat de schakelwegen best wel lang zijn. Je zit er wel eens naast maar dat overkwam me ook op een Kawasaki ZX-6 of 9 dus ik bedoel maar. Na het verstellen van het schakelpookje (iets lager gezet) werd het trouwens al een stuk beter.

Even tussendoor
Voor ik verder ga met de test wil ik nog even iets schrijven over het Guzzi gevoel als zoiets al bestaat. Als je de eerste keer een Guzzi start en gas geeft denk je dat je omvalt. Je eerste reactie is: "Kan me voorstellen dat die motorjournalisten een Guzzi bijna altijd afzeiken". Pure kortzichtigheid zou later blijken. Zodra je eenmaal rijdt is dat kanteleffect totaal verdwenen. Alleen bij hard optrekken en ineens het gas eraf merk je nog iets van die kantelreactie. Na een weekje rijden let je er al niet eens meer op en ben je alleen nog maar onder de indruk van....... dat lezen jullie zo wel. Nou is die kantelreactie er best uit te krijgen door o.a. de dynamo tegengesteld aan de krukas te laten draaien net als bij de Honda Pan European, maar of dat wenselijk is met het oog op deelname van Moto Guzzi aan het WK-Superbike betwijfel ik. Het is een heel goed wapen om tegenstanders eruit te tikken. Je zet gewoon het gas erop midden in een linkerbocht en hopla je tikt 'per ongeluk' (de motor deed het) op volkomen legale wijze je tegenstander eruit. Dan nog even kort iets over de cardanreactie. I.t.t. veel andere Guzzi's heb je op deze Centauro geen enkele last van de cardanreactie omdat die vrij opgehangen is. De cardan aandrijving loopt dus niet door de achterbrug maar vrij ernaast. Zoiets wordt ook wel een zwevende cardan genoemd.

Concerto di Kanarie
En toch bleef ik er moeite mee houden om deze Guzzi leuk te vinden. Wat wil je ook na 18 jaar indoctrinatie van die motorbladen die altijd maar weer dezelfde onzin over Guzzi's schreven. Als je rustig aan het tokkelen bent met de Guzzi kun je je gewoon niet voorstellen wat voor klappen eruit komen als je het gas opendraait. Deze Guzzi wil namelijk best wel doortrekken. In eerste instantie lijkt hij even op gang te moeten komen maar dan gaat hij strak door naar het rode gebied. Het lijkt dan net of er iemand met een zware mokerhamer op volle kracht onderaan tegen de zuigers staat aan te beuken. Werkelijk heerlijk, wat een klappen, maar trillen ho maar. De brembo's op deze Guzzi doen het uitstekend en dragen sterk bij aan het rijplezier. Het enige irritante aan deze Centauro is dat hij stationair nogal staat te hikken en af en toe onverwachts afslaat. Even snel met Adri Anker van de Guzzi-club gebeld maar die had er geen last van gehad toen hij op de Centauro gereden had. Adri adviseerde mij om de Nederlandse Guzzi-dokter even te bellen in Schagen. Helaas was Misano-Joost op vakantie maar de monteur die ik aan de lijn kreeg, kon mij gelukkig ook helpen. Hij vertelde dat de Centauro onderin erg arm staat, maar dat is heel simpel op te lossen door er een andere Eprom (fl 500,-) in te zetten. Ook gaf hij nog een tip om 'die beschuitbus' (=tussendemper) te vervangen door een kleiner model (fl 490,-) waardoor er meer tegendruk ontstaat en de koppeldeuk in het middengebied verdwijnt. Voor een bedrag van pak'm beet fl 990,- loopt de Centauro dan nagenoeg perfect. Toen ik terugkwam bij Greenib hoorde ik dat de Guzzi heel hard aan een beurt toe was dus dat zou een oorzaak van het afslaan kunnen zijn. In de test van Motoren & Toerisme (zelfde Guzzi) heb ik trouwens niets over dit euvel gelezen.

Dieet-Guzzi
Ik vond de Guzzi lelijk van mooiheid. Hij lijkt heel lomp maar als je eenmaal plaats genomen hebt en jezelf in de winkelruiten (doen we allemaal niet waar?) bekijkt moet je toegeven dat het ding er best gaaf uitziet. Na een week kon ik me nog steeds niet voorstellen dat deze Centauro zo ontzettend goed stuurt. Elke keer weer ging het platter en harder de bocht door. In combinatie met de WP achterveer en de WP-voorvork en de prima dubbele vierzuiger Brembo-klauwen en schijven voor is deze Guzzi een raspaard i.p.v. zo'n schillenboerscharminkel. Natuurlijk maakt het deze motor een stuk duurder maar ga die spullen maar eens los kopen. Ik denk dat je op zo'n fl6000,- uitkomt! Tijdens de fotosessie met Marcel hoorde ik op een gegeven moment een schrapend geluid. Het bleek dat hij de nog maagdelijke rechteruitlaat aan de grond gereden had. Later volgde ik met de ook nog maagdelijke linkeruitlaat. En dan maar zeuren dat zo'n ding niet stuurt, ha ha. Wat nou knee-padjes aan de grond? Gewoon alles aan de grond! Zo vliegen de kilo's eraf.

Zithouding
Hiermee ben ik ook meteen bij het grootste punt van kritiek aanbeland. Ik had begrepen dat het op de eerdere versie nog veel erger was gesteld met de zithouding, maar ook nu is die nog niet echt goed. Je bovenbenen maken namelijk een hoek van 90 graden met je bovenlichaam en je onderbenen doen hetzelfde t.o.v. je bovenbenen. Ook het stuur staat iets te ver weg, je moet namelijk helemaal voorop he zadel gaan zitten en ik heb echt geen korte armen! Mijn advies zou zijn om die kuil uit het zadel te halen zodat je meer op dan in de motor zit. Je hoeft hierdoor dan niet de voetsteunen te verlagen die toch al veel te snel het asfalt raken. Daarna ook nog even de tank iets korter maken en je hebt nog steeds dezelfde verrassend goede stuurmotor maar dan wel één waar je voor je gevoel meer macht over hebt.

Tekst: Daan van der Keur, lengte: 1.83 m, gewicht: 74 kg

TECHNISCHE GEGEVENS: