Moto Guzzi Targa 750
Uit de Koerier 10 2001
Toen ik dit jaar na lange tijd weer begonnen was met motorrijden en een bezoek bracht aan Ital-dag had ik geen flauw benul van het bestaan van de Targa. De afgelopen jaren was mijn actieve interesse voor motorrijden beperkt gebleven tot het volgen van de grandprixs en buiten steeds kijkend naar wat voorbijkwam. Op de mailingtest stond echter een mailtje waarin iemand schreef dat hij de enige met een Targa in Hillegom was geweest. Mijn antwoord daarop luidde dat mijn Lario waarschijnlijk ook de enige was. Op het internet speurend, liep ik tegen een site aan waarop Targa's te koop werden aangeboden en bij Motortoer in Amsterdam zag ik de moto voor het eerst. Targa, lijkt wel een Lario.
Twee Targa rijders waren bereid wat meer te vertellen over hun motor, Vincent en Arjan bedankt. Aan de hand van een klein vragenlijstje heb ik geprobeerd een rijindruk te maken. Opvallend is dat beide rijders een behoorlijk positieve indruk van machine hebben. Dat het anders kan heb ik ook al gemerkt. Zo zijn de meningen over de Lario veel verdeelder. Sommige positief andere uiterst negatief, een tussenweg bestaat blijkbaar niet voor dit type.
Wat technische details over de Targa, we praten over een 750 cc motor (eigenlijk 743,9 cc), natuurlijk een V-twin en met twee kleppen per cilinder. Het werkplaatsboek geeft een topsnelheid van boven de 185 kilometer gepaard gaande met een benzineverbruik van 1 : 17,4. In de praktijk blijkt de Targa veel zuiniger te zijn. In een rijtest in een motorblad werd de Targe omschreven als een plezierige en aantrekkelijke machine, zij het dat hij al gedateerd was. Naar verwachting zou de topsnelheid wel boven de 180 kilometer uitkomen, maar dat was niet het sterkste punt van de Guzzi. De Targa werd omschreven als een kruising van een Lario, een Le Mans en een NTX 750, waarbij van de Le Mans de tophalf werd geleend. Vreemd genoeg werden de van de Le Mans geleende spiegels als goed omschreven.
Zowel Vincent als Arjan boden mij aan een stukje met de Targa te rijden. Met redelijk weer vertrokken naar Noord Limburg, iets wat heiig met een weersvoorspelling en wat kans op regen. Even voor Venray gestopt bij een benzinestation om te vragen of ik nog op de juiste route zat. Buiten gekomen, weigerde de motor te starten. Enigszins paniekerig, hoe nu verder, gelukkig na enig heen en weer geduw in de versnelling pakte hij weer op. Doorgereden naar Vincent en hier aan de koffie. Vervolgens werd de Targa uit de garage gereden en de eerste indruk, tja toch een Lario maar met een andere stuurkuip en het lijkt wel of hij hoger is. De laatste is zeker zo, in plaats van 16 inch heeft de Targa 18 inch wielen. Doorkijkend, hé andere spiegels en verchroomde uitlaten in plaats van de mat-zwarte van de Lario. Met een druk op knop startte de Targa, wat een verademing na mijn eigen ervaring wat eerder. Door Vincent werd op de kaart een leuke rit uitgestippeld en daar vertrok ik. Machine is inderdaad hoger dan de standaard Lario, even wennen. Koppeling gaat veel lichter dan die van mijn eigen Guzzi, alleen de voorrem ben ik niet kapot van. Pas op het laatst begint hij te remmen. Daar heb ik nooit van gehouden, bij mijn eigen motoren begint met het aanraken van de remhandel direct het remmen, hoe verder in geknepen des te harder remmend. Beter doseerbaar. Ondanks dat de Targa hoger aanvoelt, heb ik minder gevoelsmatig minder last van zijwind dan bij de Lario. Wel vind ik de motor wat rauwer en meer trillen in handvaten en voetrusten, vreemd genoeg remt hij daar en tegen weer wat minder af op het blok. De rit door het Limburgse is heerlijk, mooi uitzicht en een motor die goed loopt, goed af te knijpen is en zonder al te veel bokken snel oppakt en doortrekt. Ook in de lage toeren bij een hoge versnelling is het nog plezierig rijden, zou de mijne wat van kunnen leren. Een echt minpunt zijn die spiegels. Je hebt er heel weinig aan, of ik moet me vleien met breedgeschouderd te zijn, maar constant in de spiegels tegen je schouders aan te kijken is niet echt bevorderlijk voor een goed inzicht in wat er achter je gebeurt. Bovendien wordt het beeld knap wazig bij het gas geven. Over het geheel genomen, een motor die prettig rijdt en als Vincents Targa staat voor de andere Targa's, dan zou ik bij het moeten kiezen tussen een Targa en een Lario voor de Targa kiezen.
Beide Targa's zijn van bouwjaar 1991 (bij een machine was het kenteken in 1992 afgegeven). Arjans motor heeft er momenteel 72.000 kilometer, die van Vincent slechts 27.000 kilometer er op zitten. Arjan had de zijn tweedehands gekocht met een kilometerstand van 43.000 kilometer, Vincent kocht de zijn nieuw.
Daar waar Vincent de Targa alleen dan voor woon-werkverkeer (heen en weer 62 km) gebruikt als zijn carpoolcollega het laat afweten en het weer meewerkt en voor enkele toerrit, gebruikt Arjan zijn motor het gehele jaar door voor woon-werkverkeer met een dagelijkse reisafstand van 100 km, grotendeels over de snelweg en verder voor toertochten of weekenden weg. In ieder geval niet voor korte stukjes of grote vakanties. Op de snelweg wordt een aardige kruissnelheid aangehouden, soms ten goede van de staatskas.
Nu is het ook leuk om te weten wat het benzineverbruik in de praktijk is. Het werkboek zegt 1 : 17,4, bij Arjan gemiddeld 1 : 18,5 (loodvrij 98), bij Vincent daarentegen, zolang er niet te veel stadswerk bij zit, maar liefst 1 : 24. Een waarde om jaloers op te worden.
Nu de belangrijkste vraag, de betrouwbaarheid. Op de mailinglist van Guzzirijders was enige tijd een discussie over de Guzzi's en waarbij enkelen niet echt positief (meer) waren. De tendens van hun klachten er is altijd wat iets aan de hand. Het hoeven niet eens grote problemen te zijn, maar de ergernis was er toch. Sommigen vroegen zich zelfs af of een Japanse motor niet beter zou zijn. Als zo iets te sprake komt, dan is de vraag of een Targa wel of niet betrouwbaar is heel relevant. Nou, uitgaande wat Vincent en Arjan opmerkten, dan is het antwoord ja!
Zo schreef Arjan, hij doet het eigenlijk altijd op, op wat kleine elektronische storingen na. Grote reparaties had hij niet, alleen een bobine en beide ontstekingsuntis waren vervangen. De km-tellerkabel moet gesmeerd worden, daar die anders snel kapot was. Vincent heeft twee keer grotere problemen gehad, waarvan een wat ernstiger. Bij en stand van 17.790 km bleek een lager te zijn uitgelopen waardoor de tandwielen van de cardan zich hadden "ingevreten". Via de Guzzi maillijst had hij bij Willem van der Tocht een tweedehands exemplaar uit een Monza gevonden dat er vervolgens was ingezet. Minder erg was het stukgaan van een zes maanden oude accu en spanningsregelaar. Verder was de middenbok een keer doorgezakt en begaven de achterlampjes het al vrij snel. Hij had dit opgelost door het kontje iets naar achteren te verplaatsen en duurdere lampjes te monteren. In België tenslotte op de zeer slechte weg Antwerpen - Zelzate had hij nog een bijzondere ervaring. Onderweg een vreemd gekraak horend bleek bij aankomst nummerbord en het onderste deel van het achterspatbord weg te zijn. Vermoedelijk veroorzaakt door een de montage van een verkeerde band.
Beide machines zijn zo goed als origineel. Arjan had zijn spoiler verwijderd, het gereedschapsbakje vervangen door een plaatje voor meer bergruimte, de schokbrekers vervangen door de originele en andere spiegels gemonteerd voor een beterzicht naar achteren. Het lag dus niet aan mij! Verder was op zijn motor de TLM kruiskoppeling modificatie voor kleine modellen gemonteerd. Daarnaast dacht hij aan de montage van K&N filters omdat onderhoud aan de originele luchtfilter op zijn zacht gezegd zeer arbeidsintensief is.
Volgende punt wat erg belangrijk is,is het rijgedrag. Arjan rijdt in principe solo, Vincent soms met zijn vrouw, beiden wezen op het ontbreken van bagageruimte. Arjan reed met Bridgestone Battlax die prima bevallen, niet te duur zijn en lang meegaan. Bij Vincent was voor een Conti TkV en achter een Pirelli Match gemonteerd. Als we kijken naar de topsnelheid, dan zien we dat Arjan zelden boven de 150 km reed (overigens op de snelweg wel rond de 140 als kruissnelheid), maar in die gevallen nog steeds de fiets goed stuurde. Ook Vincent had niets te klagen bij zo'n 140 km op de snelheid, echter op topsnelheid, zo'n 185 kilometer, voelde de machine minder vertrouwd aan. Eerlijkheidshalve voegde hij er aan toe dat dit ook aan hem kon liggen. Het enige echte nadeel aan de Targa vond Vincent de vrij stugge vering en de wat vermoeiende zithouding bij stadsverkeer. Daarnaast maakte hij een opmerking over de prijzen van de onderdelen die in verhouding met de andere kleine Guzzi's veel hoger waren.
Duidelijk moge zijn, beide rijders hebben geen spijt van de Targa en roemen de fiets als een prima fiets voor woon-werkverkeer en die ook op de snelweg goed kon meekomen en goed stuurde.
Tekst Ron van Maanen