Moto Guzzi V7 versus Corvette C5
Filerace tussen Moto
Guzzi V7 en Corvette C5.
Uit MotoPort Magazine, jaargang 4,
nummer 2 voorjaar 2002
Maakt een met zijn gezondheid sukkelende Moto Guzzi V7 tijdens een snelheidswedstrijdje
een kans tegen een hypermoderne Corvette C5 met een top van drie honderd
kilometer per uur? Geen relevante vraag.Maar wat als de tweestrijd plaatsvindt
tijdens spitsuren? Het MotoPort Magazine nam de proef op de som.
'Man, ik werd gek van die file.' handeling is MotoPort . Het eindpunt is
MotoPort . 't is een ritje van 62 kilometer dat onder normale omstandigheden
voor zowel de Moto Guzzi als de Corvette een fluitje van een cent moet zijn.
Maar het is nu half vijf 's middags en de wegen kruipen langzaam dicht. Jan de
Kuijer, directeur eigenaar van MotoPort Uithoorn, neemt de uitdaging minzaam
aan. Zijn één jaar oude Corvette (top: 300 km/u +, vermogen: 356 pk) moet het
traject in hooguit een kwartiertje kunnen overbruggen. Ok, hij lapt dan wel al
de regels aan zijn laars, maar in theorie moet het mogelijk kunnen zijn.
Overigens zegt Jan de Kuijer dat de Corvette C5 in zijn bezit is, maar de
zuinigheid van de zakenman kennende, heeft hij de bolide van een vermogend
vriendje geleend. En dan tja, die Guzzi. We zijn eigenlijk al blij als hij
Rotterdam haalt. 't Zou me niets verbazen als dat apparaat onderweg uit elkaar
valt', zegt de bezonnenbrilde Jan de Kuijer als hij zelfverzekerd tegen de
motorkap van zijn snelle auto leunt. Wat hij niet weet is dat we in één jaar
tijd zonder problemen achttienduizend kilometer op de klok van de V7 hebben
gezet. Evenwel, zijn leeftijd in acht genomen (25 jaar) kan elke rit wel de
laatste zijn.
Speelkwartier.
Afijn, het is inmiddels vijf over half vijf en we kunnen er niet langer omheen
draaien, de match gaat beginnen. Gas open, koppeling los en zoef, binnen een
paar seconden ligt de Corvette al honderden meters voorop en zien we in de verte
nog net de wuivende arm van Jan de Kuijer uit het open raampje van zijn
auto, overtuigd als hij is dit varkentje wel even te kunnen wassen. Maar bij het
eerste de beste stoplicht staat dat glimmende raceblik van hem al hopeloos vast
in een onafzienbare rij wachtende automobilisten. De Guzzi pruttelt de stoet
vrolijk voorbij. 1-0 voor de V7. Uithoorn is zo tegen het einde van de middag
niet the place to be voor automobilisten, blijkt al gauw. Want bij het volgende
stoplicht is het weer raak, althans voor De Kuijer. Geen wuivende armen en
zelfverzekerde blikken meer, trouwens helemaal geen De Kuijer meer. We zijn nog
geen vijf minuten onderweg en hij is in geen velden of wegen meer te bekennen.
Bij Schiphol schieten we de snelweg op. De kansen voor de V7 nemen alleen maar
toe, want hoever we ook kijken, we zien alleen maar auto's die muurvast in een
eindeloze file staan. Voor de Guzzi breekt nu het speelkwartier aan. Rustig
ploffend halen we in een kwartiertje tijd een paar duizend auto's in. Na een
half uurtje toeren komt bij Leiden het verkeer weer in een wurggreep te zitten,
maar bij Den Haag kunnen
automobilisten eindelijk weer eens naar adem happen. Er komt zowaar schot in de
massa. Hier liggen de kansen voor de Corvette van Jan de Kuijer. Waar zou hij
zijn? Nog in Uithoorn voor dat stoplicht, in de buurt van Schiphol dan, wellicht
zit hij al aan de koffie bij MotoPort Rotterdam? Bij Berkel en Rodenrijs slaan
we de snelweg af, maar niet nadat we kuierend langs de zoveelste file zijn
gegaan. Bij McDonalds slaan we rechtsaf, nog een keer links en het pand van
MotoPort Rotterdam is in zicht. Al met al zijn we één uur en vijf
minuten onderweg geweest over een traject van 62 kilometer.
Snel zaken doen.
'Koffie dan maar', zegt Toon Sparreboorn van MotoPort Rotterdam. Het wachten
begint. Vijf minuten, tien minuten. 'Nog een bakkie', klinkt het vriendelijk. We
nemen de tijd om de zaak eens goed in ons op te nemen. Het blijkt dat Jan de
Kuijer sinds juli vorig jaar als grootaandeelhouder tot MotoPort Rotterdam
is toegetreden. Samen met Toon Sparreboorn is hij voortvarend van start gegaan.
De showroom is uitgebreid van 350 m2 tot 900 m2. 'Dit wordt de mooiste tent van
Rotterdam', zegt Toon die nog maar eens een bak koffie tapt. Snel zaken doen kan
Jan de Kuijer dus wel, maar snel autorijden - ho maar. Nog geen spoor van de
Corvette-coureur te bekennen. Om tien voor zes gaat de telefoon: Jan de Kuijer,
hij komt eraan. Of ze de tent alsjeblieft nog niet willen sluiten. Intussen valt
ons oog op een prachtige BMW R100 GSPD uit '92 met 82.000 kilometer op de
teller. Voor 6300 euro of voor 92 euro per maand via het Flexplan wisselt hij
van eigenaar. Proefritje dan maar, we hebben toch tijd. Ho wacht even. Komt daar
iets de hoek om suizen? Jawel, het is Jan de Kuijer. Met rood aangelopen gezicht
van opwinding stapt hij zijn auto uit: 31 minuten nadat de Guzzi als eerste
aantikte. 'Man, ik werd gek van die file', klinkt het getergd. Jazeker, hij had
wel degelijk zijn best gedaan, maar had onder andere verkeerde keuzes
gemaakt. Hij zegt: 'ik hoorde via de radio dat bij Schiphol het verkeer helemaal
vast stond, dus ik dacht: "Ik neem bij Haarlemmermeer een sluiproute".
Stond er bij Burgerveen een brug open. Duurde wel een kwartier. Voor de rest
stond het verkeer muurvast. Hopeloos, waardeloos.' Jan de Kuijer geeft het al
aan. Het verkeer is hopeloos tijdens de spits. Als we alleen al dit
onbetekenende ritje van Uithoorn naar Rotterdam in ogenschouw nemen: meer dan
een half uur voorsprong met de motorfiets hoe oud hij ook
is. En dan moetje ook nog eens terug. Dat betekent één uur per dag tijdwinst.
Maandelijks zelfs twintig uur, bijna een volle dag! Als dat geen pleidooi voor
de motorfiets is dan weten wij het ook niet meer. Dus: ga 'ns langs bij
MotoPort. De showrooms staan propvol met handige en goedkope filebeaters.