Moto Guzzi 1000 cc
Exclusieve kilometervreter
59ste Rijdersrapport, uit Motor 44, 1979
âAlle typen" stond er tussen haakjes achter de aanduiding Moto Guzzi 1000 bij de vragenlijst van ons 59e rijdersrapport. Met opzet, want we wilden niet het risico lopen, dat er van deze exclusieve serie Italiaanse fietsen te weinig reacties zouden binnenkomen. Dat dit vermoeden gezien de enorme aantallen kilometers die met de Guzzi's werden afgelegd ongegrond zou blijken was uiteraard wel prettig, maar in de praktijk kwam het er toch op neer dat de overgrote meerderheid in het bezit bleek te zijn van de V-1000 Hydro Convert, ofte wel Guzzi's âAutomaat". Slechts vijf mensen hadden hun ervaringen gebaseerd op een ander model. Drie keer de motorisch identieke SP 1000 en in twee gevallen had men de cilinderinhoud van een lichter model Guzzi tot bijna 1000 cc vergroot.
De grens van 25.000 km was voor de meeste mensen totaal geen probleem en daarmee kwam direct al een belangrijk aspect van de Guzzi 1000 naar voren, want het is een ware kilometervreter, die mag rekenen op een kleine selecte groep liefhebbers, die zich over het algemeen als tevreden mensen over hun tweewieler uitlieten en daarbij geen gelegenheid voorbij lieten gaan om het bijzondere karakter aan te stippen. Van de zeventien beantwoorders van de cruciale vraag of zij deze tweewieler weer zouden kopen, reageerden elf inzenders positief en niet minder dan dertien (van de vijftien) Guzzi-rijders zouden het merk trouw blijven en die laatste cijfers spreken natuurlijk boekdelen.
Leeftijden en typen
Net als bij een eerder verschenen rijdersrapport van de nogal dure en daardoor bij voorbaat al exclusieve Moto Guzzi Le Mans, kwam ook bij deze 1000cc modellen een zelfde beeld naar voren. De meeste mensen waren qua beroep in een technische richting onder te brengen, terwijl slechts drie inzenders hun arbeid voornamelijk met de mond verrichtten. Met twee jongste inzenders van 21 jaar en een oudste deelnemer van 44 seizoenen, liep de gemiddelde leeftijd op tot 29 jaar. Niet erg verwonderlijk, omdat de leeftijd meestal zakt naarmate de motorfietsen goedkoper worden en we voor deze modellen toch een bedrag van tussen de f 11.500.- en f 13.000,- moeten neertellen.
Zoals gezegd waren er in totaal negentien inzendingen, waar bij veertien sprake was van de V-1000 Hydro. Drie mensen waren in het bezit van de 1000 SP en in twee gevallen hadden we te maken met andere modellen waarvan de cilinderinhoud was vergroot. Een inzender had al meer dan twee jaar geleden zijn V7 met een 1000cc blok plus automaat uitgerust en een ander had zijn T3 California aangepast met andere zuigers. cilinders en uitlaten, waardoor de inhoud ook op bijna één liter was gekomen. BIJ de bouwjaren van de diverse motoren telden we de volgende gegevens: 1975 (2 x). 1976 (5 x). 1977 (3 x), 1978 (8 x). en met het laatste getal wordt reeds aangegeven, dat de Guzzi-rijders er niet tegenop zien om in korte tijd veel kilometers te verhapstukken, omdat men die grens van 25.000 km toch in ongeveer anderhalf jaar had bereikt. Tot slot nog de opmerking dat vier mensen van hun tweewieler een driewieler hadden gemaakt door deze met een zijspan uit te rusten (twee keer een Motunst), hetgeen ook iets over karakter van zowel bestuurder als motorfiets zegt.
Kilometers en accessoires
De negentien zware Guzzi jongens hadden in totaal maar liefst 719.750 km op de klokken staan en dat betekende een gemiddelde van 37.881 km per motorfiets. De hoogste stand werd op de teller gebracht door een ex-militair: 119.000 km! Niet gering. Slechts één motorfiets was tweedehands gekocht bij 16.000 km. maar had ondertussen al het vereiste minimum aan kilometers gereden i.t.t. een andere inzender, die ook een tweedehands Guzzi had aangeschaft, maar onvoldoende afstand had afgelegd om voor deelname in aanmerking te komen.
Bij het hoofdstuk âaccessoires" kwam het karakter en gebruik van de dikke Guzzi's al goed naar voren, want de extra onderdelen die aan de machines werden toegevoegd duidden op een groot-toenstisch gebruik. Verstraler (5 x). bagagerek (8 x), zijspan (4 x). oliedrukmeter (4 x), mistlamp (3 x), mistachterlicht (3 x). temperatuurmeter (3 x). topkoffer (2 x). voltmeter (2 x), olietemp. meter (2 x) Alle andere accessoires werden minder dan twee keer gemonteerd, waaronder een expresso-automaat voor een dorstige toerrijder, en een achteruitversnelling. Bij de vervangen originele onderdelen telden wij de volgende zaken, waarbij niet inbegrepen de machines, die tot 1000cc zijn vergroot. H4 (6 x), schokbrekers (4 x), uitlaten, luchtfilter, wielen (alle 2 x). De schokbrekers waren allemaal van het merk Koni. Verder verving men in vier gevallen de originele kuip (of scherm) door een ander exemplaar (Rickman. Speed 7). Eén keer moesten de originele koffers plaats maken voor een ander merk.
Over het algemeen was men wel tevreden met de standaarddelen van de Guzzi, want slechts in negentien gevallen werd één bepaald onderdeel vervangen (teveel individuele zaken om op te noemen) en dat is bijzonder weinig.
Zoals gezegd werden er met de dikke Guzzi's stevige jaargemiddelden gedraaid en hadden we te maken met de meer ervaren rijders. Voor slechts één piloot was de V-1000 zijn eerste motorfiets en ook voor één man was het zijn tweede aankoop. Zeventien mensen spraken dus over hun ân-de" motorfiets.
Het jaargemiddelde loog er ook niet om, want 380.200: 19 bracht de cijfers 20.010 km op het rekenmachien en dat is een behoorlijk aantal. Het hoogste gemiddelde bedroeg 30.000 km en het laagste bleef op 8500 staan. Duidelijke cijfers, waarbij vraag zeven al voor de telling een open boek was, wan de V-twin werd als volgt het meest gebruikt: lange ritten (12 x). korte afstanden (3 x) en vier keer afwisselend. Het solo- en duogebruik ontliep elkaar niet veel met negen keer voor de individualisten en tien maal voor de mensen, die er met passagier(e) op uit trokken.
Dat we bij het hoofdstuk ârijstijl" niet één keer âC" (fel en snel) telden hoeft ook geen betoog, want zeker met zoveel âautomaten"' in de gelederen krijg je een wat rustiger rijstijl. Zeven keer luidde de score âA" (rustig) en twaalf keer âB" (gematigd maar snel). De kruissnelheid van de diverse Guzzi-rijders liep echter behoorlijk uiteen. Die gemiddelden varieerden van 110 km/u (3 x) tot snelheden die opliepen tot 150/160 km/u, hetgeen bij een Hydro Convert nog moeiteloos met een aangename zithouding gepaard kan gaan. Het gemiddelde kwam uit op 125 km/u.
Bij het bezineverbruik moesten we één deelnemer noodgedwongen buiten beschouwing laten, omdat de man een LPG installatie op zijn tweepitter had gebouwd, iets wat je bij motorfietsen bijna nooit tegen komt. Van de overige achttien liefhebbers gebruikte er slechts één normale benzine, zodat er zeventien super stookten. Het gemiddeld verbruik liep uiteen van 1 liter op tien of twaalf kilometer tot 1 liter op 17/19 km. wat natuurlijk flink afhankelijk was van de rijstijl. Het gemiddelde: één liter op 14,6 km. Bij het olieverbruik liepen de waarden uiteen van 1:1500 tot 1:8000 km terwijl een vijftal inzenders vermeldde, dat hun olieverbruik nihil was. Het gemiddelde olieverbruik was uitstekend, want 1 liter op 3.692 km is een meer dan aanvaardbare waarde.
Banden en onderhoud
Hoe lang bleven de rubbers rond de velgen? Vraag elf behelsde zich met dit probleem en voor de voorband kwam het volgende resultaat uit de bus rollen: 26.931 km gemiddeld. De uitschieters liepen uiteen van 15.000 tot niet minder dan 40.000 km en 50.000 km met een en dezelfde band. Bij de achterband was de gemiddelde levensduur uiteraard lager, minder dan de helft zelfs, en met de grote verschillen tussen 4500 (een zijspanrijder) en 20.000 km, berekenden we de gemiddelde levensduur van de achterband op 10.921 km.
Geen duidelijk beeld werd gegeven over de voorkeur van het merk banden, omdat in vier gevallen niet werd opgegeven welk merk beter was bevallen en zelfs tien inzenders niet zeiden welk merk als slechter werd ervaren. Bij de bandenmerken die beter bevielen sprong eigenlijk alleen Metzeler naar voren (4 x). Verder werden de andere merken slechts twee keer of minder vaak genoemd en dat gold ook voor de negatieve zijde van die vraag, waarop men te vaak een antwoord schuldig blijft, ook bij rijdersrapporten van andere merken.
Voor het onderhoud van de Italiaan stapte men niet vaak naar de dealer (4 x). Eén keer telden wij âbeide", maar de meerderheid (14 x) pleegde het onderhoud aan de motorfiets zelf. Hoe vaak deed men dat? Een enkeling nam de poetsdoek slechts sporadisch ter hand, maar anderen waren iets fanatieker. waardoor er gemiddeld anderhalf keer per maand onderhoud aan de Guzzi werd bedreven.
Lak, chroom en reparaties
Zowel de lak- als de chroomdelen kwamen er met een beste beoordeling van af. Over het lak was men helemaal tevreden, want wij telden: goed (10 x), redelijk(8 x),matig(1 x) en slecht (O x). Het chroom kwam er minder goed van af met: goed (3 x), redelijk (10 x). matig (5 x) en slecht (1 x).
Bij de reparaties werden erg veel gebreken slechts één keer vermeld. Vaker telden we: de oliekeernng van de voorvork (4 x, 3 x garantie) de benzinekraan (4 x, 3 x gar.) de oliepomp (3 x, 2 x gar.), de oliekoeler (3 x, 2 x gar.), de tellerkabel (3 x, 1 x gar.). de dynamo (3 x twee keer defect, in totaal drie keer gar.). De volgende reparaties kwamen twee keer aan bod: de koppelingskabel (2 x gar.), de accu (2 x gar.), de oliepeilstok, het vliegwiel (2 x gar.), een vastloper (2 x gar.), de zuigers, een pistonpenoog. de koppelomvormer en de kleppen. Bij deze reparaties dus in verhouding flink wat garantiegevallen.
Zoals bij ieder rijdersrapport waren er een paar probleemgevallen. Mensen, die hun motorfiets voor langere tijd meerdere malen naar de werkplaats zagen verhuizen. Bij een man brak een vliegwiel in stukken uiteen en later moest het hele blok uit elkaar, omdat men de lage topsnelheid niet kon verklaren boven de 145 km/u. er sprake was van olieverlies. Duidelijk iets mis aan boord. Bij een ander scheurde ook een vliegwiel en moest later een nieuwe drijfstang worden gemonteerd. Het was nog niet bekend of dit ook onder de garantie viel. Verder waren er natuurlijk die twee vastlopers, maar over het algemeen waren er bij deze Guzzi weinig duidelijke minpunten bij de reparaties.
Importeur dealer en geluid
Hoe dacht men over de service van de dealer? Het antwoord luidde: tevreden (12 x), ontevreden (2 x), geen opgave (5 x). De onderdelenpositie werd als volgt gewaardeerd: goed (12 x). matig (O x), slecht (3 x) en geen opgave (4 x).
Zeven inzenders hadden geen ervaring met de importeur, maar diegenen die dat wel hadden (11 x) kwamen met hun oordeel zeer gunstig uit de hoek, want de onderdelenpositie werd tien keer als goed ervaren, één keer als matig en niet één keer als slecht. Iedereen (11 x) was goed te spreken over de service. Niemand bleek daar klachten over te hebben, behalve één deelnemer die zich er over verbaasde dat Willy van Gent nog importeur was. Hij had echter geen ervaring met de importeur (volgens zijn eigen antwoordlijst), maar was ook niet te spreken over zijn dealer. Ten slofte nog het geluid van de dikke V- twin. In twaalf gevallen bleek dat de motor meer lawaai was gaan produceren (zeven keer was dat niet het geval) en de volgende onderdelen kregen daarvan de schuld: de kleppen (6 x), de nokkenasketting (2 x), de koppeling (2 x) en de uitlaten (2 x).
Plus en min, wel of niet
Wat waren de meest duidelijke min- en pluspunten, zoals die door de Guzzi-liefhebbers (want dat waren de meesten overduidelijk) werden ervaren. Bij de minpunten kunnen we kort of lang zijn door alle diverse punten wel of niet te vermelden, want bijna niemand noemde een zelfde negatieve zijde van zijn motorfiets. Een paar mensen waren niet tevreden over het chroom, terwijl anderen de topsnelheid te laag vonden, maar afgezien van het feit, dat twee keer de kwaliteit van de buddy het moest ontgelden, kon men elkaar niet vinden. Dat lukte wel bij de pluspunten, de cardan, de betrouwbaarheid, de automaat en het comfort werden allemaal meerdere keren geprezen, terwijl ook de wegligging en het integrale remsysteem een goede beoordeling kregen.
Wel of niet deze motorfiets in tweede instantie aanschaffen luidde de laatste vraag Wel doen, zeiden elf mensen, niet doen was het antwoord van zes lieden en twee keer onthield men zich van stemming. Of men het merk Guzzi trouw zou blijven, leverde een nog gunstiger score op. want dertien keer zei men âja" en slechts twee keer was het antwoord negatief, terwijl vier Guzzi-rijders het antwoord schuldig bleven. Wederom een kenmerk, dat we hier met echte merk-liefhebbers te maken hadden. Ten slofte volgde nog een toelichting, waarbij diverse zaken naar voren kwamen.
De exclusiviteit stond bij velen hoog in het vaandel geschreven. Nogmaals kwam men terug op het uitstekende karakter van de motor voor zijspangebruik. Een enkeling vond de service-beurten te duur en een ander vond de kwaliteit van schakelaars e.d. beneden kwaliteit, terwijl twee deelnemers een betere zit voor de duo hadden gewenst. Een inzender zou een Le Mans II kopen voor het snellere werk, terwijl een ander met een XT500 het zand in wilde. Nog een Guzzi-rijder bracht naar voren, dat hij zat te wachten op een Europese machine, die volgens hem met een dieselmotor plus automaat en cardan uitgerust moest zijn' Tot slot waren er nog een paar mensen die nog geen keuze voor een nieuwe fiets hadden gemaakt, omdat zij tot het laatste moment wachten wat er op de markt is als zij een andere tweewieler willen aanschaffen.