Soepele motor
Wie deze detailkritiek leest, zou de indruk kunnen krijgen dat de V65 een slechte motorfiets is. Dat is dan een foutieve indruk, want de V65 heeft juist alle konstruktieve eigenschappen die nodig zijn voor een ideale machine laag licht kompakt en eenvoudig van konstruktie. Maar het zijn juist de kleine details die dit ideale beeld verstoren, het basisconcept is goed, alleen de afwerking laat te wensen over. Natuurlijk zijn al deze probleempjes makkelijk te verhelpen maar met de zelfde moeite had de fabriek ( of de importeur ) dit ook in één keer goed kunnen doen.
Wat de konstrukteurs wél goed gemaakt hebben is de motor. De 643 cc metende V-twin loopt erg goed en blinkt uit door trekkracht bij lage toerentallen. De vermogensmeting op de TH- Delft bewees wat wij in de praktijk al vastgesteld hadden: de motor heeft het maximum koppel erg laag zitten (56 Nm bij goed 3000 tpm!) en beschikt in eer breed toerengebied over veel trekkracht De V65 kan in principe 'schakellui' bereden worden, want vanaf 3000 tpm pakt de machine goed op.
De krachtbron maakt weinig mechanisch geluid. Alleen de primaire aandrijving laat zich flauwtjes horen. Het uitlaatgeluid en het aanzuiggeruis zijn beide zeer goed gedempt.
Starten doet de V65 uitmuntend. De Lucas startmotor grijpt weliswaar met enig lawaai aan tijdens het starten, maar heeft verder geen enkele moeite met het vlot tot leven brengen van de V-twin. Bij koude start moet uiteraard de startchoke op de linker carburateur gebruikt worden (gekoppeld met de rechter carburateur).
De enkelvoudige, droge plaatkoppeling komt uitstekend vrij en is goed te doseren De bedieningskracht lig: op een normaal nivo Alleen rijders met kleine handen zullen wat moeite hebben met het ver van het stuur staande koppelingshandel (datzelfde geldt ook voor het remhandel).
Over remmen gesproken: steeds opnieuw verbazen wij ons over de kwaliteit van het Brembo integraalsysteem Vooral onervaren rijders kunnen hiervan profiteren want er kan keihard geremd worden zonder direkt gevaar voor blokkerende wielen.
Integraal remmen wil zeggen, dat het voetpedaal gelijktijdig de achterste schijf en de linker voorschijf bediend, terwijl met de handrem de rechter schijf in het voorwiel afgeremd kan worden. Door verschil in diameter tussen voor- en achterschijf en zachtere remblokken in de voorrem (grotere wrijvingscoëfficient ) word een remkrachtverdeling bereikt van circa 60% voor en 40% achter (voor de SP- uitvoering 70-30).
Zeer hoge cijfers scoren ook de Pirelli Phantom banden. De Phantoms laten extreme hellingshoeken toe. Afgezien van het klemmende schakelpedaal (dat probleem is met een ruimer makkelijk op te lossen), schakelt de 5-versnellingsbak uitstekend. Het inschakelen van de eerste versnelling gaat absoluut geruisloos en zonder schokken. Ook het op- en terugschakelen gaat vlot, trefzeker en zonder bijgeluiden. Een cardan zorgt tenslotte voor een probleemloze eindoverbrenging.
De prestaties van de V65 motor zijn goed De soepele motor noemden we reeds. Rechtop zittend liep de naald van de snelheidsmeter zonder moeite naar dik 150 echte kilometers, terwijl in racehouding dik 165 gemeten werd.
Exakte meters
Opmerkelijk is dat de Veglia instrumenten zeer nauwkeurig aangeven. De toerenteller overdreef gemiddeld slechts 4 procent, terwijl de snelheidsmeter slechts enkele kilometers overdreef (zie ijkingstabel) De naalden waren zeer goed gedempt en de meters waren hierdoor zeer nauwkeung af te lezen.
Hard rijden met de V65 betekent we een pittig benzineverbruik. Volgas weg bij stoplichten en tempo 160 op de Autobahn leverde een verbruik op van 1 op 12.4. Maar het kan gelukkig ook heel wat zuiniger: konstant 120 km/uur op de buitenweg gaf als resultaat 1 op 17,8.
Konklusie
Afgezien van enkele ergerlijke detailfouten (ja importeur, geef de fabriek maar eens flink op de kl . . . .) is de V65 een zeer geslaagd concept. Sterke punten zijn de sterke, soepele motor, het zeer lage eigen gewicht. de goede handelbaarheid, het integrale remsysteem, de eenvoudige construktie (dat blijkt ook uit de goedkope onderdelen!) en last but not least, de hoge restwaarde van een Guzzi bij inruil. Weliswaar moet voor de V65 ook iets meer betaald worden, maar het verschil zal zich in de restwaarde of bij inruil makkelijk terug verdienen.
Wie niet te zwaar tilt aan een aantal storende schoonheidsfouten en evenmin veel waarde hecht aan het luxe raffinement van Jappanse viercilinders, maar gewoon kiest voor een doordachte, recht-voor-z'n-raap motorfiets, voor die categorie is de Moto Guzzi V65 een heel echt ding. Eenvoud, licht, laag en praktisch zijn tenslotte eigenschappen. waar het bij een motorfiets om draait.