850 T5 test

Moto Guzzi 850 T5

SWEET SIXTEEN?

Door Co Wichard

Moto Guzzi heeft in de zware categorie altijd eigenlijk twee later drie modelvarianten gehad: een pure toermotor en een sportuitvoering daarvan. Dat begon eind zestiger jaren met de V7 en het nevenmodel V7 Sport, later werden dat de California en de Le Mans. In het midden van de zeventiger jaren werd een soort tussenmodel geïntroduceerd: een rijwielgedeelte afgeleid van de Sport, maar met een wat meer op toerwerk toegespitst uiterlijk, de 850 T1 (later T2, T3 en T4). Waar de Le Mans enkele malen flink onderhanden werd genomen bleef de T aldoor nagenoeg onveranderd, alleen op remmengebied zijn de modellen écht verschillend. Twee jaar geleden werd in Milaan het eerste prototype van een écht nieuwe T geïntroduceerd. Na die introductie bleef het een jaar stil, in Keulen dook vervolgens de T5 weer op met een erg opvallend rijwielgedeelte. Een jaar bleef het weer rustig, maar nu is hij dan toch leverbaar: de 850 T5, oftewel het toerzusje van de 850 Le Mans met geheel nieuwe styling en, vooral, een geheel nieuw frame.

Dat nieuwe rijwielgedeelte is zo opvallend dat wij, in tegenstelling tot wat wij meestal gewoon zijn, de technische beschrijving ook daar maar beginnen. Nee, geen mono veersysteem, maar wel iets dat net zo iets van de laatste tijd is als zo'n enkelvoudige vering: een zestien inch voorwiel, en om de moderne trend meteen maar goed aan te pakken ook zo'n klein wiel achter. Natuurlijk geschoeid met een hele vette worst, in de maten 110/90 en 130/90 (Pirelli Phantom). Het frame werd aan deze maten aangepast, ook geheel nieuw ontworpen maar volgt wel de bekende lijnen van de Le Mans/850 T serie. Een laag dubbel wiegframe dus, met de bekende telescoop voor en swingarm achter. Dank zijn de levering van de leger Guzzi's werd als compensatieorder Koni's gemonteerd, iets waar we natuurlijk alleen maar blij mee kunnen zijn. De Italiaanse versies zijn voorzien van Paioli's, het merk dat hoogst waarschijnlijk ook de leverancier van de voorvork is. De poten van die vork zijn nu wat dikker (Ø 38 mm), de vork is voorzien van een gekoppeld luchtsysteem. De linkerpoot is daarvoor voorzien van een tweetal aansluitingen, één daarvan het 'oppompventiel'. Dat zit wel een beetje al te beschermd door de bovenplaat en dus wat pomp-onvriendelijk.
Op remmengebied hoefde er natuurlijk niets te gebeuren, zodat ook de T5 is voorzien van het nog steeds vooruitstrevende gekoppelde systeem, waarbij het rempedaal beide schijven vóór en de achterrem bedient, terwijl het remhendel alleen als 'noodrem' fungeert en slechts één schijf bedient. Het rijwielgedeelte wordt afgerond door tank en zit in een geheel nieuwe styling, een toerstuur en een door een soort kuipje ingesloten koplamp met rechthoekige reflector, terwijl dit 'kuipje' ook zorgt voor een mooie soepele overgang naar de tellerunit.

Het blok

Afgaand op het uiterlijk krijg je de indruk dat voor de T5 het blok is gebruikt dat ook dienstdoet in de Le Mans III. Dat is echter niet zo, hoewel de opbouw natuurlijk wel overeenkomst. Het V-twee concept, dat terug gaat naar het allereerste 700 cc blok dat ooit bedoeld was voor een IJzeren hond, zo'n driewielig utiliteitsvoertug waar Italianen het alleenrecht op schijnen te hebben, is ook hier te vinden. Het T5 blok is gewoon een doorontwikkeling van het T3/T4 blok, en dat is dan weer een uitvloeisel van het 850 cc California II blok. De aanvankelijk 'ronde'cilinders - we bedoelen dan uiteraard op de buitenkant - kregen weliswaar de meer vierkante vorm van de Le Mans mee, maar inwendig zitten toch wel enkele verschillen. De zuigers van de T5 zijn vlakker (lagere compressie dus) terwijl krukas en vliegwiel wat zwaarder zijn. In- en uitlaten zijn kleiner (carburateurs dus ook), het vermogen als gevolg daarvan lager dan van de Le Mans, maar het verloop ook wat smeuiger. Zoals tegenwoordig op alle Guzzi's hebben de cilinders weer een Nikacil laag, en is er elektronische ontsteking gemonteerd. Elke cilindertop is nog voorzien van twee kleppen, de nieuwe koppen zoals op de nieuwste kleine Guzzi's volgen niet voor 1985.
Typerende Guzzi-kenmerken komen we natuurlijk ook tegen op het gebied van de transmissie: droge platenkoppeling met twee platen, vijfbak en cardan.